Fundamenteel onderzoek in de homeopathie

Fundamenteel onderzoek naar werking van de Similia-wet

Artsen kunnen nog wat wantrouwend tegenover homeopathie staan omdat het werkingsmechanisme van het homeopathisch middel zo moeilijk te begrijpen is. Bij een homeopathische behandeling kunnen namelijk niet alleen homeopathische middelen worden voorgeschreven die een klassieke farmacologische werking (interactie tussen farmacologisch actieve moleculen en receptor) vertonen, maar ook middelen die gepotentiëerd zijn tot boven het getal van Avogadro. Bij deze laatstgenoemde middelen is een klassieke farmacologische werking onwaarschijnlijk en daarom wordt die werking door de meeste wetenschappers betwijfeld. De laatste jaren is er veel fundamenteel wetenschappelijk onderzoek gedaan om te proberen het fenomeen van de reactie op een homeopathisch middel te doorgronden. Er zijn inmiddels meer dan 1000 publicaties over dit onderwerp verschenen. Onderzoek richt zich op de twee pijlers waarop de werking van het homeopathisch middel berust, namelijk bewijs van het similia-principe en bewijs van de werkzaamheid van gepotentiëerde middelen.

Twee Nederlandse celbiologen, R. van Wijk en F.A.C. Wiegant, verbonden aan de Universiteit van Utrecht hebben in een aantal publicaties het similia-principe overtuigend bewezen. Enkele van deze publicaties zijn opgenomen in de referenties 1,2,3,4,5,6.

Diverse belangrijke wetenschappelijke tijdschriften hebben resultaten van fundamenteel onderzoek gepubliceerd die het effect van sterk verdunde homeopathische oplossingen aantonen. Hierbij is een klassiek farmacologisch effect onwaarschijnlijk. Enkele van de vele voorbeelden:

• Sterk verdunde histamine-oplossingen hebben een zichtbaar en meetbaar effect op de degranulatie van basofiele cellen; dit is door diverse laboratoria onafhankelijk bevestigd, ook bij geautomatiseerde tellingen (Belon, Brown, Lorenz) 7,8,9
• Cellen, planten en dieren die voorbehandeld zijn met sterk verdunde oplossingen van zware metalen worden beschermd tegen intoxicatie van die metalen; eveneens door diverse laboratoria vele malen onafhankelijk bevestigd (Betti, Brizzi, Mitra, Kundu et al) 10,11,12,13.
• Sterk verdunde oplossingen van schildklierhormoon hebben een duidelijk effect op de snelheid van de metamorfose van amfibieën; ook dit is door diverse laboratoria vele malen onafhankelijk bevestigd (Endler, Zausner) 14.
• Diverse natuurkundige onderzoeksstudies (met NMR, thermoluminescentie, gas discharge visualisatie) hebben effecten gemeten van sterk verdunde oplossingen (Rey, Bell) 15, 16.

“Het woord ‘informatie’ vormt de sleutel tot elke verklaring van de werking van homeopathische geneesmiddelen. De moleculaire farmacologie, de immunologie en de endocrinologie, kunnen niet meer alle functies van het levende organisme uitleggen. Het molecuul verklaart namelijk niet alles. Een nieuw wetenschappelijk paradigma is noodzakelijk om het leven te begrijpen. De hedendaagse informatie-farmacologie laat niet alleen toe de werking van de homeopathie te begrijpen, maar tevens ontelbare andere, tot nu toe onverklaarbare functies.”

Prof. Madeleine Bastide, immunologe aan de universiteit van Montpellier 17


Zie voor een uitgebreider overzicht van stand van zaken op homeopathie.nl  "Fundamenteel wetenschappelijk onderzoek"